Σελίδες

Πέντε χρόνια χωρίς τη Βούλα Μανή - "Η δική μας χώρα"

Πέντε χρόνια χωρίς τη Βούλα Μανή. Η Γυναίκα που "πλούτισε" το Χαλάνδρι. 
Τα κείμενα, τα βιβλία της, οι σκέψεις, η έμπνευση και η αέναη δημιουργικότητα της, η προσφορά και η αγάπη της για τους ανθρώπους και ειδικά για τα παιδιά, θα μας την θυμίζουν πάντα.

Ακολουθεί ένα από τα σπουδαία κειμενά της, με τίτλο "Η δική μας χώρα", γιαυτά που αγαπούσε περισσότερο, τα παιδιά και την Ελλάδα.

"Θα πρέπει νομίζω παιδιά να παραδεχτούμε ότι ζούμε σε μια μαγική χώρα, που είναι πλημμυρισμένη από φως.

Μπορούμε να πούμε πως ο πολυέλεος ήλιος έχει παραχωρήσει σε μας τα περισσότερα λαμπιόνια του, φωτίζοντας τις γειτονιές, τις θάλασσες και τα βουνά. Ακόμα και τις μικρές και μεγάλες πολιτείες μας, που οι άνθρωποι έστησαν σ΄ αυτές πανύψηλα κτίρια, νομίζοντας ότι θα του απαγορεύσουν να φτάσει το φως του ως εμάς. 


Πιστεύω παιδιά ότι ο ήλιος είναι σοφός, γιατί γεννήθηκε πριν  από τους ανθρώπους, γι΄ αυτό τους αγαπάει και τους φροντίζει όλους, ακόμα κι εκείνους που νομίζουν πως μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτόν.

Έτσι λοιπόν, όσο ψηλά κι αν είναι τα κτίρια, βρίσκει πάντα τρόπους να στείλει το φως του ακόμα και στα υπόγεια αυτών των τεράστιων κτιρίων.

Το ίδιο επίμονος είναι και ο αέρας μας. Όσο προσεχτικά κι αν κλείνεις τα πορτοπαράθυρά σου, εκείνος βρίσκει έναν τρόπο να είναι δίπλα σου για να σε βοηθάει να ζεις, αφού την ανάσα μας εκείνος μας τη χαρίζει.

Βέβαια τον αέρα δεν τον βλέπουμε, όπως τον ήλιο, τον αισθανόμαστε όταν είναι καθαρός στην εξοχή όταν πάμε, ή και βρώμικος στις πόλεις από τα πολλά αυτοκίνητα και τα πολλά σκουπίδια. Τον ακούμε όμως συχνά το χειμώνα, όταν κρυώνει και εκείνος και σφυρίζει ειδοποιώντας μας να ντυθούμε ζεστά, για να μην κρυώνουμε.

Μα και το νερό είναι γεμάτο καλοσύνη για μας. Ακόμα και όταν τα σύννεφα βαραίνουν πολύ και δεν μπορούν να συγκρατήσουν το βάρος του, εκείνο κυλάει με ορμή προς τη γη, ξεχειλίζοντας τα ποτάμια μας και τα σπίτια μας πολλές φορές. Δεν το κάνει από κακία. Να μας ποτίσει θέλει κι εμάς και όλα τα φυτά και τα ζώα της γης, γιατί ξέρει καλά ότι χωρίς αυτό όλα θα ξεραίνονταν και πρώτοι απ όλα εμείς, που ξέρουμε καλά πόσο συχνά διψάμε και πόση ανάγκη έχουμε το νερό για να είμαστε καθαροί, να ποτίσουμε το λουλούδι που φυτέψαμε στη γλάστρα, τα δέντρα μας αλλά και τα ζωάκια που βρίσκονται γύρω μας.

Τώρα επειδή και το νερό έχει την ίδια σοφία με τα άλλα δύο σπουδαία στοιχεία για τη ζωή μας, φροντίζει από μόνο του τα δάση της γης. Τα ποτίζει για να μπορούν να μεγαλώνουν και να γεννούν τα παιδιά τους και να δίνουν σε μας τους ανθρώπους όλα τα πολύτιμά τους. Τα ξύλα τους για να φτιάχνουμε τα έπιπλα μας αλλά και τα σπίτια μας πολλές φορές. Δε σας κρύβω παιδιά ότι πάρα πολύ θα ήθελα να ζω σε ένα ξύλινο σπίτι κι ας ήταν μικρό σαν το σπίτι των νάνων.

Με το ξύλο φτιάχνουν μικρά και μεγάλα καράβια, που ταξιδεύουν στους ωκεανούς. Αλλά και το χαρτί που γράφουμε είναι βγαλμένο από τα δάση. Φανταστείτε πόσο σπουδαίο είναι το χαρτί, αφού σ΄ αυτό είναι γραμμένη όλη η ιστορία των ανθρώπων.

Άφησα τελευταία να μιλήσουμε για τις θάλασσες μας, που είναι 
πολλές και πανέμορφες. Θα μπορούσαμε να πούμε πως εκτός από λίγα στεριανά κομμάτια όλη η χώρα μας είναι ακουμπισμένη στις θάλασσες. Το Αιγαίο, το Ιόνιο, το Κρητικό, το Λυβικό, είναι τα πελάγη, που την αγκαλιάζουν και μέσα σ΄ αυτά είναι τα εκατοντάδες νησιά και βραχονησίδες μας, που κολυμπάν χιλιάδες χρόνια μέσα σ αυτά.

Και εμείς όλοι, έχουμε την τύχη να γεννηθούμε σ΄ αυτή τη μαγική χώρα, όπου ο Ήλιος, ο Αέρας και το Νερό έχουν νομίζω συνεδριάσει και αποφασίσει να βρίσκονται πάντα κοντά μας και να μας κάνουν ευτυχισμένους."