Σελίδες

Αλέξης Τσίπρας: Θέλεις ή ΔΕΘέλεις*;

του Άρη Δαβαράκη / toportal.gr

Σήμερα Κυριακή το απόγευμα έχουμε και συνέντευξη τύπου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης –που θα την μεταδώσει μέχρι και η ΝΕΡΙΤ να φανταστείτε!  Την ομιλία του το Σάββατο την μετέδωσαν όλα τα εμπορικά κανάλια που θεώρησαν ότι θα έχουν κέρδος αν το κάνουν, αφήνοντας την υπό (μάλλον «άτακτη») αποχώρηση «συγκυβέρνηση» στα κρύα του λουτρού – και την κυρία Βούλτεψη σε πολύ δύσκολη θέση με όλες αυτές τις κορυφαίες ανοησίες που αναγκάστηκε να πει για να δικαιολογήσει τα νάζια του κυρ-Αντώνη (του αφέντη και τσουτσουλομύτη). Τελικά αυτή η ιστορία ήτανε λουκούμι (ή «ο,τι έπρεπε») για να γίνει πρώτο θέμα η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη και να την παρακολουθήσουν δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες που δεν είχαν καν ακούσει εάν και πού μιλάει ο Τσίπρας Σαββατιάτικα – αυτή τη μαγευτική νύχτα στα μέσα του Σεπτεμβρίου 2014.

Η εντύπωσή μου;
Δεν θα εκπλαγεί βέβαια κανείς σας αν πω ότι είμαι και πάλι ενθουσιασμένος. Και μόνο το γεγονός πως στην αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται ένα γερό οργανωμένο και ουσιαστικά «μεταρρυθμιστικό» μυαλό που μόλις έγινε 40, ενώ από την  άλλη μεριά έχουνε παίξει όλα τα χαρτιά τους (με τεράστια αποτυχία) όλοι οι παλιοί πολιτικοί που ξέραμε (μηδενός εξαιρουμένου νομίζω) με γεμίζει αισιοδοξία. Δεν είμαι «παλιός αριστερός» εγώ, ούτε πουθενά στρατευμένος. Και αυτό που με χαροποιεί είναι πως επιτέλους η αριστερά, έστω και τώρα που τα έκλεισα τα 61, δεν εκφράζει πιά το «τραυματισμένο παρελθόν της» (εμφύλιος, εξορίες, βασανισμοί, αδελφός εναντίον αδελφού, Βάρκιζα, χούντα κ.λ.π) αλλά το πολύ ευοίωνο μέλλον της, το ενταγμένο μέσα στην Ευρωπαϊκή αριστερά και τις ευρύτατες και τολμηρές συμμαχίες που θα επιχειρήσει προκειμένου να γυρίσει σελίδα η Ευρώπη και να προτάξει τις ανάγκες της κοινωνίας πρώτα από οτιδήποτε άλλο και όχι τους τοξικούς αριθμούς των φιλελεύθερων σχεδιασμών επί χάρτου που οδηγούν την ανθρωπότητα κατ’ ευθείαν στην παράνοια και τον μαρασμό.

Βλέποντας και ακούγοντας τον Τσίπρα στην ΔΕΘ (από τον ALPHA τον είδαμε εμείς) ένοιωσα ασφάλεια και αισιοδοξία. Και μιας και ξέρετε και τις πιο «πνευματικές» μου βεβαιότητες, επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά πως όσο και να την βρίζουμε, όσο και να την υποτιμούμε, όσο και να την ξεζουμίζουμε και να μην την σεβόμαστε καθόλου, η Ελλάδα έχει μια ειδική μεταχείριση από τον αόρατο κόσμο του –αενάως – δημιουργικού σύμπαντος. Δεν μας αφήνει το άνω τερματικό χωρίς διέξοδο στο αδιέξοδό μας, υπάρχει πάντα μια λύση που μπορεί να μας προτείνει. Δεν λέω ότι η μαγική λύση  λέγεται «Αλέξης Τσίπρας» - και καθαρίσαμε. Όχι. Τόσο πολύ ελαφρύς δεν είμαι –αν και θα το ήθελα. Αλλά όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στο πακέτο «ΣΥΡΙΖΑ-Αλέξης Τσίπρας» (που είναι πολλά) μου φαίνονται πλημμελήματα και υγιέστατες ασκήσεις αντοχής και προσαρμογής σε ένα νέας κοπής  δημιουργικό  αύριο, μπροστά στη ρούχλα, τη μούχλα και την νεκρική ακαμψία της «συγκυβερνήσεως» και του περί αυτής «πολιτικού προσωπικού».

Είναι του Σταυρού σήμερα Κυριακή. Καθόλου δεν με νοιάζει που ο Τσίπρας είναι άθεος και εγώ Χριστιανός, οι καθαρές τοποθετήσεις ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν. Πιστεύουμε και οι δύο στην απόλυτη προσωπική ελευθερία, τον αυτοπροσδιορισμό μας και την επίσης απολύτως ελεύθερη διαχείριση του εαυτού μας  και των, όποιων, δυνατοτήτων του. Θα περιμένω να τον ακούσω και αύριο που θα απαντήσει σε ερωτήσεις δημοσιογράφων από τον χώρο της ΔΕΘ – και, δεν αμφιβάλλει κανείς, πως θα γίνει προσπάθεια να του τεθούν πραγματικά δύσκολες ερωτήσεις που να μην είναι εύκολο να απαντηθούν.

Θα με διασκέδαζε να εμφανιζότανε και η κυρία Βούλτεψη να του κάνει καμιά ερώτηση, αλλά δεν έχει τόσο χιούμορ.  Πιθανότερο είναι να εμφανιστεί η κ. Λαγκάρντ, σε video-wall έστω. Η σιδηρά κυρία Christine που έριξε και την βόμβα στην οποία η «συγκυβέρνηση» δεν αντιδρά. Αναφέρθηκε και σ’ αυτό το ζητηματάκι ο Τσίπρας το Σάββατο. Οι εδώ μεγαλομαφιόζοι της λίστας Λαγκάρντ (λέει η επικεφαλής του ΔΝΤ που σε τόση υπόληψη την έχουν οι συγκυβερνώντες) απείλησαν μέχρι και τη ζωή της –και αναγκάστηκε να ενισχύσει της προσωπική φρουρά της. Κανονικά θα έπρεπε να είχε γίνει διάβημα διαμαρτυρίας από το υπουργείο των Εξωτερικών μας – ζητώντας λεπτομέρειες και εξηγήσεις για ένα ζήτημα που εκθέτει φριχτά την Ελλάδα, εμφανίζοντάς την σαν προτεκτοράτο τοπικών μαφιόζων που σκοτώνουν.

Αλλά ξεφύγαμε. Ο Τσίπρας ήτανε, για άλλη μια φορά, αυτό που έπρεπε να είναι, όσο έπρεπε να είναι. Χειρίστηκε και πάλι με μέτρο και με πάθος τα μεγάλα μας ζητήματα και όσα πολύ πονάνε, χωρίς να λαϊκίσει. Μπροστά στον ταπεινότατο λαϊκισμό του Σαμαρά το περασμένο Σαββατοκύριακο, ήτανε (ο Τσίπρας) ένας πολύ σοβαρός και άξιος της εμπιστοσύνης μας “home d’ état”.

Καλή Κυριακή λοιπόν –και μετά την συνέντευξη τύπου του Αλέξη Τσίπρα θα επανέλθουμε για να συνεχίσουμε την, πάντα ανοιχτή και ελεύθερη, κουβέντα μας.

*Εδώ!