Σελίδες

Η εντιμότης της κας Δούρου - Ερωτήματα τινά προς «υποκριτάς» χριστιανούς

γράφει ο Ιωάννης Π. Μπουγάς, Διδάκτωρ Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας /amen.gr

Ενοχλούνται κάποιοι με την απουσία της Περιφερειάρχου Ρένας Δούρου από την επίσημη δοξολογία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, δυσαρεστούνται κάποιοι για την άρνησή της να ορκιστεί με θρησκευτικό όρκο.
Οι φωνές αυτές δυσαρέσκειας προέρχονται κυρίως από πρόσωπα του ορθοδόξου εκκλησιαστικού χώρου.
Η όποια δυσαρέσκεια από πρόσωπα διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων είναι κατανοητή για ευνόητους μικροπολιτικούς λόγους (βλέπε ψηφοθηρία).

Τα μέλη όμως της εν Ελλάδι ορθοδόξου εκκλησιαστικής συνάξεως για ποιο λόγο αγανακτούν;

Περισσή υποκρισία δείχνουν. Η κα Δούρου προφανώς φέρεται έντιμα με το όποιο πιστεύω της και  με την  άρνησή της να ορκιστεί προσεγγίζει, άθελά της ίσως, την του Χριστού διδασκαλία η οποία αρνείται κάθε όρκο.

Οι της Εκκλησίας άνθρωποι δεν αγανακτούν και δεν δυσαρεστούνται για την από το 1883 υποταγή της Εκκλησιαστικής κοινότητος στην Ελλάδα στο κράτος; 

Δεν δυσαρεστούνται για το ότι ο κάθε Δήμαρχος, Περιφερειάρχης, παλαιότερα Πρόεδρος κοινότητος, ο κάθε Δημοτικός, Περιφερειακός σύμβουλος η συμβουλίσκος προσκαλεί τον Προεστώτα της ευχαριστιακής συνάξεως να τελέσει την όποια δοξολογία και ο Αρχιερεύς είναι υποχρεωμένος να παραστεί με βάση το πρωτόκολλο του Δήμου ή της Περιφερειακής Ενότητος ή της Κυβερνήσεως; 

Δύναται άραγε ο Επίσκοπος να απουσιάσει από αυτόν την πολλές φορές φολκλορική τελετή και από τις παρελάσεις και να προεξάρχει της θείας λειτουργίας σε ενα μικρό χωριό της επισκοπής του; 

Αν η εκκλησιαστική κοινότητα επιθυμεί να τελέσει την όποια ικετήρια -επινίκια ή άλλη δέηση γιατί να πάρει την εντολή από τους υπαλλήλους του ελλαδικού κρατικού μορφώματος;
Υπήρξαν εποχές στην νεώτερη εκκλησιαστική ιστορία όπου ο ιερεύς εγκαλείτο από τον Δήμαρχο γιατί δεν ετέλεσε την δοξολογία στον ναό που επιθυμούσε ο Δήμαρχος.

Τα πράγματα είναι απλά, δύσκολα τα κάνουν οι έχοντες συμφέροντα, να τελειώσει η καταπίεση του κράτους στην Εκκλησιαστική κοινότητα. Η κα Δούρου μπορεί να το επιθυμεί για άλλους λόγους, αλλά με τις όποιες ενέργειές της βοηθά σε αυτόν τον απεγκλωβισμό ενώ κάποιοι άλλοι  πολιτικοί άρχοντες  θεωρούν την εκκλησία ως ευκαιρία προβολής του εγώ τους και ως δυνατότητα, ίσως και πραγματικότητα περισυλλογής ψηφακίων.

Θα τολμήσει άραγε η εκκλησιαστική κοινότητα να μην παρίσταται σε τέτοιου είδους φανφαρόνικες εκδηλώσεις στους χώρους τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας;

Θα τολμήσουν άραγε τα μέλη της να περιθωριοποιήσουν τους καμαρώνοντας ως γαλοπούλες  Δημαρχίσκους Υπουργίσκους, Πολιτευτάς, Δημοτικούς- Περιφερειακούς Συμβουλίσκους κ.λ.π. στις εκκλησιαστικές λατρευτικές συνάξεις και να θέσουν σε προτεραιότητα τα εκκλησιαστικά χαρίσματα;

Σε λίγα χρόνια πιθανώς οι ανωτέρω κρατικοί υπάλληλοι να είναι μέλη της μουσουλμανικής κοινότητος ή της βουδιστικής η της όποιας άλλης. 

Τότε θα διαμαρτύρονται οι «ευσεβείς χριστιανοί» για την απουσία τους από τις κρατικές δοξολογίες, παρελάσεις και άλλες φοκλορικές παραστάσεις;