Όπως συνηθίζεται τέτοια εποχή το δημοτικό μας συμβούλιο θα συνεδριάσει σήμερα Δευτέρα 28/11, για να συζητήσει τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους. Θα συζητήσει τα προγραμματιζόμενα έργα, τις μελέτες, το Γενικό πολεοδομικό σχέδιο, τις λοιπές πολυετείς εκκρεμότητες του δήμου, και πολλά άλλα, για τα οποία όμως δυστυχώς κανείς δημότης δεν είχε λόγο και δεν θα μπορέσει ούτε να τα παρακολουθήσει. Φρόντισε γι΄αυτό ο «δημοκράτης» δήμαρχος μας.
Στη διαδικασία αυτή ήταν φανερή η αδιαφορία της δημοτικής αρχής για κάθε συμμετοχική διαδικασία, με εμφανή την αποστασιοποίηση των δημοτών από τα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα, την ώρα που η εποχή επιτάσσει το αντίθετο. Χωρίς την ενεργό εμπλοκή των δημοτών δεν είναι δυνατόν να προκύψει κάτι καλό για την πόλη μας.
Απεναντίας συνέχεια θα βυθίζεται στην παρακμή, τυλιγμένη μέσα σε έργα βιτρίνας, όπως συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια. Εδώ αναφέρομαι στο δημοκρατικό έλλειμμα, όχι στις τεχνικές επικοινωνίας – αυτοδιαφήμισης της δημοτικής μας αρχής, οπού μαζεύονται μεταξύ τους μαζί με τους μισθοφόρους τους και αλληλοσυγχαίρονται για τα αυτονόητα. Το ότι στην τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής διαβούλευσης για τον προϋπολογισμό του δήμου μας παρουσιάστηκαν μόλις 8 από τους περίπου 50 που την αποτελούν, κανέναν από την διοίκηση του δήμου μας δεν φάνηκε να προβληματίζει.
Δεν είναι μόνο ότι η δημοτική μας αρχή αδιαφορεί για την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, μη δημιουργώντας προϋποθέσεις για την εμπλοκή τους, αλλά και με συγκεκριμένες διαδικασίες, τους εμποδίζει κιόλας να ασκήσουν αυτό το δικαίωμα! Πχ σήμερα το βράδυ ο προϋπολογισμός θα συζητηθεί ουσιαστικά ως 31ο θέμα, μετά τα μεσάνυκτα.
Κάπως έτσι η βασική αρχή της δημοκρατίας, ότι ο κάθε πολίτης έχει λόγο και δικαίωμα συμμετοχής, μετατρέπεται στην παγιωμένη πιά άποψη ότι μόνον οι εκλεγμένοι (και όχι όλοι) παρά μόνο οι ειδικοί της αυλής του Συμεών, τρομάρα τους, δύνανται να αποφασίζουν, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Η πρόσφατη φαιδρότητα στο κέντρο νεότητας τα λέει όλα.
Θέλω, με την ευκαιρία να επισημαίνω ότι «δήμος» δεν σημαίνει έργα και προγράμματα αλλά δημότες- πολίτες. Δεν είναι οι παρατάξεις, οι διοικητικοί παράγοντες, τα ΕΣΠΑ και οι χειραψίες, αλλά μια συνθήκη συμβίωσης, όπου οι πολίτες αποκτούν ρόλο, διαμορφώνουν συνείδηση και αναλαμβάνουν ευθύνη ως πολιτικά υποκείμενα. Υπό αυτήν την έννοια, κάθε δημοτική αρχή κρίνεται πρωτίστως από τη συμβολή της σε όσα καθιστούν μια πόλη ως λειτουργική οντότητα και όχι από τους προϋπολογισμούς και τα ετήσια Τεχνικά Προγράμματα, που σπάνια υλοποιούνται.
Με άλλα λόγια, επειδή οι πολιτικές δεν καρποφορούν σε κατακερματισμένες κοινωνίες, ιδίως σήμερα, έχει μεγάλη σημασία αν ένας δήμος λειτουργεί δημοκρατικά, δημιουργώντας αντισώματα στη μεθοδευμένη διάλυση του κοινωνικού ιστού και την υπονόμευση των κάθε είδους ερεισμάτων των πολιτών. Όσο οι παρατάξεις υποβαθμίζονται ως συλλογικότητες, όσο η αντιπολίτευση αυτοαναιρείται και συνάπτει «πολιτικές» συμφωνίες με την διοίκηση (έτσι λέγεται στο Χαλάνδρι πια το αλισβερίσι), όσο οι διοικήσεις δρουν ως ειδική ομάδα στελεχών, όσο οι φορείς της πόλης μας υπονομεύονται και ερημώνουν και οι δημότες ανασύρονται μόνον ως «ιδιώτες» την προεκλογική περίοδο με πελατειακές μεθόδους, τόσο δυσκολότερα η πόλη θα αντιμετωπίσει την κρίση και τα προβλήματα της καθημερινότητάς της.
Παρεμπιπτόντως, επιθυμώ να επαναφέρω, μετά από περίπου 3 χρόνια, στη δημόσια συζήτηση τα αυτονόητα για μια φιλολαϊκή-δημοκρατική Αριστερή διοίκηση στο Δήμο, θέματα, όπως τις ανοιχτές συνελεύσεις ανά γειτονιά, τον ουσιαστικό ρόλο της Επιτροπής Διαβούλευσης, το Συντονιστικό Φορέων της Πόλης, τον πραγματικά συμμετοχικό προϋπολογισμό, την ώρα του δημότη στο δημοτικό συμβούλιο, τη δικτύωση των δημοτών μέσω της ιστοσελίδας του Δήμου, τα τοπικά δημοψηφίσματα και πολλά άλλα, που χάνονται στους διαδρόμους της δεξιάς διαχείρισης ή είναι αδιάφορα σε όσους αναπαράγουν τον τρόπο διοίκησης της κεντρικής σκηνής και της αυθεντίας.
Για μένα είναι σαφές ότι η πληγωμένη κοινωνία μας θα ορθοποδήσει στον αντίποδα αυτού του πολιτικού συστήματος που προκαλεί ασφυξία σε κάθε απόπειρα κοινωνικής χειραφέτησης, στον αντίποδα των πρακτικών, του ήθους, της υποκρισίας και της αφασίας του. Αντίστοιχα η αυτοδιοίκηση οφείλει να βρει ρόλο συγκροτώντας τοπική κοινωνία, μακριά από την μοιρολατρία των μνημονίων, μακριά και από τον αυτισμό όσων ικανοποιούνται με έργα βιτρίνας και ψεύδονται διαρκώς, αναζητώντας λοβοτομημένο ακροατήριο. Αλήθεια, ποιος δήμαρχος μπορεί να χαρακτηριστεί ως Αριστερός, αν δεν λειτουργεί πατριωτικά και δημοκρατικά, αν δεν προσανατολίζει τους πόρους που διαθέτει σε παραγωγικές δραστηριότητες και σε δομές που ενισχύουν την κοινωνικοποίηση και τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά;
Χρειάζεται η κοινωνία μας να αφυπνιστεί άμεσα, να ενεργοποιηθεί, και να διεκδικήσει την εξουσία που της έταξαν και που της ανήκει, πριν χαθεί για μια ακόμα φορά το τραίνο.
ΝΙΚOΣ ΚΟΜΠOΤΗΣ
ΔΗΜΟΤΗΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
ΥΓ. Εχω την περιέργεια να δω την αντίδραση των δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης και κυρίως της συμπολίτευσης, σήμερα , όπου επιχειρείται όχι μόνο η ουσιαστική, αλλά και η τυπική κατάργηση του ρόλου που τους έχουν εμπιστευτεί οι συμπολίτες μας
